I znów ziemia się zatrzęsła
To co się stało w Japonii, w piątek 11 marca 2011 r. „potrząsnęło” światem – ludziom zaparło dech. Oto jeszcze jedna katastrofa nawiedziła naszą ziemię. Następne łzy, ból, strach i śmierć.
Tragiczne w skutkach o skali 9 st. Richtera trzęsienie ziemi, a za nim tsunami. Z przerażeniem patrzyliśmy na wały morskich fal, wlewające się na plaże, ulice – zmiatające po drodze ludzi, pociągi, łodzie, samochody, domy, mosty , autostrady – całe osiedla i wioski. Uszkodzone zostały elektrownie atomowe i nie wiadomo jeszcze jakie to przyniesie skutki...
Do 26 grudnia 2004 roku większość ludzi na świecie nigdy nie słyszała o tsunami. Wtedy niemalże cały świat ujrzał w mediach przekazy z Indonezji, Tajlandii, Indii, Bangladeszu, Sri Lanki – a nawet Afryki, jak to niszczycielska siła w ułamku sekundy rozdziarała wyspy na pół, zmywała miasta i wioski z powierzchni ziemi i pozbawiła życia ok. 300 tys. ludzi.
W r. 2005 tydzień po trzęsieniu ziemi w Indonezji, seria huraganów spowodowała powodzie pochłaniające liczne ofiary w Ameryce Środkowej i Stanach Zjednoczonych. Huragan Katrina spowodował zalanie wodą Orleanu.
8 października tego samego roku nastąpiło kolejne trzęsienie ziemi w Pakistanie i Indiach, zabijając tysiące, raniąc dziesiątki tysięcy i pozbawiając miliony ludzi dachu nad głową.
Kilka dni później huragan Stan zabił ponad 70 tys. ludzi w Gwatemali i południowym Meksyku, a wulkan Yamatee w Salwadorze nagle wybuchł, pochłaniając liczne ofiary.
Ludzie się już przyzwyczaili do kataklizmów, ale każdy rok przynosi ich coraz większą ilość.
Straszne trzęsienie ziemi na Haiti, wybuch wulkanu na Islandii; Australię niedawno nawiedziły powodzie w Queensland i Wiktorii, cyklony – a Nową Zelandię trzęsienie ziemi w Christchurch. Tysiące spadających z nieba nieżywych ptaków w niektórych stronach świata, miliony zdechłych ryb w zatoce portowej w USA...
Po tych wydarzeniach w mediach, prasie, internecie pojawiają się przeróżne przepowiednie o mającym nastąpić w rychle końcu świata. Dla przykładu: Kalendarz Majów – grudzień 2012 r.; objawienia s. Faustyny; proroctwa królowej Saby – Michaldy; ojciec Pio; ojciec Klimuszko; Nostradamus; Apokalipsa św. Jana; przebiegunowanie ziemi itd.
Wierzący chrześcijanie w tym czasie chętnie cytują Ew. Łukasza 21, 25.26: „Będą też znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga ogarnie narody bezradne wobec szumu wzburzonego morza. Ludzie mdleć będą ze strachu w oczekiwaniu tego, co ma nadejść na ziemię, gdyż moce niebieskie zostaną wstrząśnięte.”
Czy mamy o tym nie mówić? – ależ tak, tylko niech to nie będą przysłowiowe „strachy na Lachy”. W tym wszystkim jest nadzieja: „Wtedy zobaczą Syna Człowieczego przychodzącego na obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy to zacznie się dziać, wyprostujcie się i podnoście głowy, bo zbliża się wasze odkupienie.” Ew. Łukasza 21, 27.28.
„Niech wasze serca się nie trwożą. Wierzcie w Boga i we Mnie wierzcie... znowu powrócę i zabiorę was do siebie, abyście byli tam, gdzie Ja jestem.” Ew. Jana 14, 1- 3. Powiedział Jezus! Nie mamy powodu do strachu. To dobra nowina.
Bez wątpienia planeta Ziemia jest coraz cieplejsza, a ludzie ponoszą za to winę. Sami Soanki, dyrektor Instytutu Maxa Plancka w Getyndze, zajmującego się badaniem Układu Słonecznego, twierdzi, że w ciągu minionych sześćdziesięciu lat, obok zmian w środowisku naturalnym spowodowanych działalnością człowieka, także Słońce z niewytłumaczalnych powodów staje się coraz cieplejsze, przyczyniając się do ocieplenia Ziemi i wzrostu liczby katastrof naturalnych.
Bóg jednak nie pozwoli, by ludzkość sama się unicestwiła.
Komentarze