Czy Pan Jezus był zawsze łagodny w swojej służbie?
W tym tygodniu zajmowaliśmy się sposobem w jaki Pan Jezus realizował swoją misję. Autor lekcji chciał pokazać w jaki sposób powinniśmy pełnić służbę. Prawdopodobne większość z nas łatwo identyfikuje się z tymi zasadami. Istoty ludzkie są wizjonerskimi stworzeniami. Wegetariańskie królestwo Izajasza jest niezwykle potężną i pociągającą wizją, nawet jeśli trudno nam to sobie wyobrazić:
Izajasz 11,6-9
„I będzie wilk gościem jagnięcia, a lampart będzie leżał obok koźlęcia, cielę i lwiątko, i tuczne bydło będą razem, a mały chłopiec je poprowadzi. 7 Krowa będzie się pasła z niedźwiedzicą, ich młode będą leżeć razem, a lew będzie karmił się słomą jak wół. 8 Niemowlę bawić się będzie nad jamą żmii, a do nory węża wyciągnie dziecię swoją rączkę. 9 Nie będą krzywdzić ani szkodzić na całej mojej świętej górze, bo ziemia będzie pełna poznania Pana jakby wód, które wypełniają morze.”
Trzeba jednak zauważyć, że w tej ilustracji nie został umieszczony obraz Boga. Pokazane zostało jedynie królestwo, w którym nikt nie umiera. Nikt nikogo nie zjada. Kiedy jednak umieścimy w tym obrazie Boską postać, obraz staje się bardziej złożony. Czy Boska postać powinna przypominać Ojca czy Syna? Problem jest częściowo spowodowany sposobem w jaki przedstawiamy Syna. Często wyobrażamy sobie Pana Jezusa jako tego, który błaga Ojca w naszym imieniu. Kiedyś wydawało mi się, że Ojciec musi być w jakiś sposób przekonany przez Jezusa. A jeżeli Jezus będzie prosił wystarczająco długo i wystarczająco mocno, to Ojciec pozwoli mi wejść do królestwa „tylnymi drzwiami”.
W 14 rozdziale swojej Ewangelii Jan opisuje rozmowę jaką Pan Jezus przeprowadził ze swoimi uczniami w czasie Ostatniej Wieczerzy. Filip poprosił Jezusa “Pokaż nam Ojca.” Jezus odpowiedział: „Tak długo jestem z wami i nie poznałeś mnie, Filipie? Kto mnie widział, widział Ojca; jak możesz mówić: Pokaż nam Ojca?” (Jn14: 9.) Autor lekcji słusznie zaproponował tytuł „Służyć tak jak Jezus”. Powiedziawszy to jednak, musimy pamiętać o idealistycznych skłonnościach naszej ludzkiej natury.
Nasze idealistyczne skłonności powodują, że czasami niektórzy z nas postrzegają służbę Pana Jezusa w kategoriach całkowitej łagodności. Zwracają oni uwagę, że brał on w ramiona małe dzieci i błogosławił je (Mk 10,16) co stanowiło ogromny kontrast w stosunku do Boga Jahwe na Synaju, który ostrzegał Mojżesza, że każdy, kto dotknie góry, czy będzie to człowiek, czy zwierzę, zostanie uśmiercony: „ukamienowany lub przeszyty strzałą”(Wj 19,12-13).
Inni z kolei pragną wyeksponować bardziej rygorystyczny pogląd na misję Pana Jezusa. Aby zilustrować swój punkt widzenia wskazują na epizod związany z oczyszczeniem świątyni. Jeden z chrześcijańskich autorów zauważył, że kiedy Pan Jezus dokonywał oczyszczenia świątyni zaatakował raczek meble, a nie ludzi (Mt 21,12-13). W tej historii zdumiewający jest fakt, że wyrażenie gniewu przez Pana Jezusa spowodowało, że źli ludzie uciekli w przerażeniu, natomiast dzieci przybiegły do niego (Mt 21,14-16). Czy nie jest to intrygujący sposób okazywania gniewu?
Mt 21, 12-17 “I wszedł Jezus do świątyni, i wyrzucił wszystkich, którzy sprzedawali i kupowali w świątyni, a stoły wekslarzy i stragany handlarzy gołębiami powywracał. 13 I rzekł im: Napisano: Dom mój będzie nazwany domem modlitwy, a wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców. I przystąpili do niego ślepi i chromi w świątyni, a On ich uzdrowił. 15 Arcykapłani zaś i uczeni w Piśmie, widząc cuda, które czynił, i dzieci, które wołały w świątyni i mówiły: Hosanna Synowi Dawidowemu, oburzyli się 16 i rzekli mu: Czy słyszysz, co one mówią? A Jezus mówi do nich: Tak jest; czy nigdy nie czytaliście: Z ust niemowląt i ssących zgotowałeś sobie chwałę? 17 I opuściwszy ich, wyszedł z miasta do Betanii i tam zanocował.”
Jakie przykłady z Nowego Testamentu wskazują na bardziej rygorystyczną stronę natury Jezusa? Przykładem może być wyrażenie „Biada” skierowane do uczonych w piśmie i faryzeuszy (Mt 23). Chociaż nie jest to pogodna nauka Jezusa to jednak wciąż jest ona częścią poselstwa, które głosił Pan Jezus. Zobaczmy na kilka wersetów:
Mt 23, 23-33 „Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, że dajecie dziesięcinę z mięty i z kopru, i z kminku, a zaniedbaliście tego, co ważniejsze w zakonie: sprawiedliwości, miłosierdzia i wierności; te rzeczy należało czynić, a tamtych nie zaniedbywać. 24 Ślepi przewodnicy! Przecedzacie komara, a połykacie wielbłąda. 25 Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, że oczyszczacie z zewnątrz kielich i misę, wewnątrz zaś są one pełne łupiestwa i pożądliwości. 26 Ślepy faryzeuszu! Oczyść wpierw wnętrze kielicha, aby i to, co jest zewnątrz niego, stało się czyste. 27 Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, że podobni jesteście do grobów pobielanych, które na zewnątrz wyglądają pięknie, ale wewnątrz są pełne trupich kości i wszelakiej nieczystości. 28 Tak i wy na zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi, wewnątrz zaś jesteście pełni obłudy i bezprawia. 29 Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, że budujecie grobowce prorokom i zdobicie nagrobki sprawiedliwych, 30 i mówicie: Gdybyśmy żyli za dni ojców naszych, nie bylibyśmy ich wspólnikami w przelaniu krwi proroków. 31 A tak wystawiacie sobie świadectwo, że jesteście synami tych, którzy mordowali proroków. 32 Wy też dopełnijcie miary ojców waszych. 33 Węże! Plemię żmijowe! Jakże będziecie mogli ujść przed sądem ognia piekielnego?
Innym przykładem surowych wymagań Pana Jezusa jest jego rozmowa z bogatym, młodym prawnikiem.
Łk 18,18-25 „I zapytał go pewien dostojnik tymi słowy: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby odziedziczyć żywot wieczny? 19 Rzekł do niego Jezus: Dlaczego zwiesz mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden Bóg. 20 Znasz przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie mów fałszywego świadectwa, czcij ojca swego i matkę swoją. 21 Ten zaś rzekł: Tego wszystkiego przestrzegałem od młodości. 22 A gdy to Jezus usłyszał, rzekł do niego: Jeszcze jednego ci brak. Sprzedaj wszystko, co tylko masz i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, a potem przyjdź i naśladuj mnie. 23 Ten zaś, usłyszawszy to, zasmucił się; był bowiem bardzo bogaty. 24 A Jezus, gdy go takim ujrzał, powiedział: Jak trudno tym, którzy mają majętności, wejść do Królestwa Bożego. 25 Łatwiej bowiem wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do Królestwa Bożego.”
Warto porównać mocne słowa skierowane do tego bogatego człowieka, ze słowami Pana Jezusa wypowiedzianymi do innego bogatego człowieka – Zacheusza, które zostały zapisane zaledwie kilka wersetów dalej.
Łk 19, 1-10 „I wszedłszy do Jerycha, przechodził przez nie. 2 A oto mąż, imieniem Zacheusz, przełożony nad celnikami, człowiek bogaty, 3 pragnął widzieć Jezusa, kto to jest, lecz nie mógł z powodu tłumu, gdyż był małego wzrostu. 4 Pobiegł więc naprzód i wszedł na drzewo sykomory, aby go ujrzeć, bo tamtędy miał przechodzić. 5 A gdy Jezus przybył na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: Zacheuszu, zejdź śpiesznie, gdyż dziś muszę się zatrzymać w twoim domu. 6 I zszedł śpiesznie, i przyjął go z radością. 7 A widząc to, wszyscy szemrali, mówiąc: Do człowieka grzesznego przybył w gościnę. 8 Zacheusz zaś stanął i rzekł do Pana: Panie, oto połowę majątku mojego daję ubogim, a jeśli na kim co wymusiłem, jestem gotów oddać w czwórnasób. 9 A Jezus rzekł do niego: Dziś zbawienie stało się udziałem domu tego, ponieważ i on jest synem Abrahamowym. 10 Przyszedł bowiem Syn Człowieczy, aby szukać i zbawić to, co zginęło.”
Młody bogaty prawnik miał sprzedać wszystko i rozdać majątek ubogim jednak Zacheusz mógł zachować znaczną część swojego majątku. W jaki sposób można wyjaśnić te różnice w nauczaniu Pana Jezusa?
Można powiedzieć, że Pan Jezus w swoim nauczaniu był bardzo pragmatyczny. Był zarówno stanowczy jak i delikatny. Wydaje się, że Paweł był również pragmatyczny, zdając sobie sprawę, że niektórzy potrzebują więcej dyscypliny, a inni mniej. Apostoł wyraził to w następujący sposób: „Czego chcecie? Czy mam przyjść do was z rózgą, czy też z miłością i w duchu łagodności?” (1Kor 4,21)
Na podstawie pism Nowego Testamentu wiemy, że Pan Jezus był Bogiem w ciele, jak bardzo był on dostępny dla ludzi? Świadectwo naśladowców Jezusa:
1Jn 1,1-4 „Co było od początku, co słyszeliśmy, co oczami naszymi widzieliśmy, na co patrzyliśmy i czego ręce nasze dotykały, o Słowie żywota - a żywot objawiony został, i widzieliśmy, i świadczymy, i zwiastujemy wam ów żywot wieczny, który był u Ojca, a nam objawiony został - co widzieliśmy i słyszeliśmy, to i wam zwiastujemy, abyście i wy społeczność z nami mieli. A społeczność nasza jest społecznością z Ojcem i z Synem jego, Jezusem Chrystusem. A to piszemy, aby radość nasza była pełna.”
W kontekście powyższego obrazu, który przedstawia Jezusa do którego można się zbliżyć, kontrast stawowi doświadczenie jakie przeżył z Jezusem Piotr po dokonaniu nadzwyczajnego połowu ryb.
Łk 5,1-8 „Pewnego razu, gdy On stał nad jeziorem Genezaret, a tłum tłoczył się dokoła niego, przez utwory Słowa Bożego, 2 ujrzał dwie łodzie, stojące u brzegu jeziora; ale rybacy, wyszedłszy z nich, płukali sieci. 3 A wszedłszy do jednej z części, należącej do Szymona, prosił go, by nieco odjechał od brzegu; i usiadłszy, nauczał rzesze z Łodzi. 4 A gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: Wyjedź na głębię i zarzućcie sieci swoje na połów. 5 A odpowiadając Szymonowi, rzekł: Mistrzu, całą noc ciężko pracując, nic nie złowiliśmy; ale na Słowo twoje zarzucę sieci. 6 A gdy to uczynili, zagarnęli wielkie ryb, tak iż sieci rwały. 7 Skinęli tak na pomoc w drugiej łodzi, aby im przyszli z pomocą, i przybyli, i napełnili obie łodzie, tak że się zanurzały. 8 Widząc to Szymon Piotr przypadł do kolan Jezusa, mówiąc: Odejdź ode mnie, Panie, bom jest człowiek grzeszny.”
Jakie wskazówki można znaleźć w Starym Testamencie na temat ostatecznego celu Boga, który objawił się w Jezusie?
„Prawo” jako przykład. Dla współczesnego człowieka słowo „prawo” brzmi bardzo rygorystycznie. Bardzo trudno sobie wyobrazić kogoś kto mówi z uśmiechem na ustach „Takie jest prawo!” Wydaje się jednak, że hebrajskie słowo tora jest o wiele bardziej przyjaznym terminem, który wskazuje na kompletność, pełnię i zdrowie. Psalm 119 pokazuje właśnie na tę pozytywną perspektywę! Najdłuższy rozdział w Biblii zwraca uwagę na prawo, nauczanie, oraz globalną pomyślność. Kiedy Mojżesz przedstawił ludowi tę pozytywną stronę „prawa”, zwrócił uwagę, że nawet pogańscy sąsiedzi Izraela byli zafascynowani „prawem” izraelskim:
Pwt 4,5-8 „Patrzcie! Nauczyłem was ustaw i praw, jak mi rozkazał Pan, mój Bóg, abyście tak postępowali w ziemi, do której wchodzicie, aby ją wziąć w posiadanie. 6 Przestrzegajcie ich więc i spełniajcie je, gdyż one są mądrością waszą i roztropnością waszą w oczach ludów, które usłyszawszy o wszystkich tych ustawach, powiedzą: Zaprawdę, mądry i roztropny jest ten wielki naród. 7 Bo któryż wielki naród ma bogów tak bliskich, jak bliski jest nam Pan, nasz Bóg, ilekroć go wzywamy. 8 I któryż wielki naród ma ustawy i prawa tak sprawiedliwe, jak cały ten zakon, który wam dziś nadaję.”
Podsumowując lekcję na temat służby Jezusa trzeba powiedzieć, że jeżeli mamy służyć „jak Jezus”, to musimy być wrażliwi na potrzeby ludzi. Mateusz opowiada nam w jaki sposób ludzie zareagowali po wygłoszeniu przez Pana Jezusa kazania na Górze: „A gdy Jezus dokończył tych słów, zdumiewały się tłumy nad nauką jego. Albowiem uczył je jako moc mający, a nie jak ich uczeni w Piśmie.” (Mt 7,28-29). Możemy i powinniśmy naśladować nauczanie Pana Jezusa, Jego służbę uzdrawiania oraz Jego przykład.
DO PRZEMYŚLENIA
Na podstawie pism Nowego Testamentu wiemy, że Pan Jezus był Bogiem w ciele, jak bardzo był on dostępny dla ludzi?
Kiedy adwentyści prowadzą misję i publiczną ewangelizację, czy jesteśmy zauważalni tak jak Pan Jezus? Czy dokonujemy cudów?
Czy tłumy przychodzą na nasze programy? Czy serca ludzi są poruszone? Czy ich życie zostało przemienione przez nasze poselstwo? Dlaczego tak lub dlaczego nie?
Czy możemy zobaczyć rozbieżność między systemem wartości zachodniego adwentyzmu a systemem wartości przedstawionym przez Pana Jezusa?
Czy publiczna ewangelizacja i typowy marketing stosowany w czasie publicznych spotkań (plakaty, ogłoszenia w mediach itp.) przyciągają ludzi do twojego kościoła?
Czy Twój kościół jest znany w lokalnym społeczeństwie? Jeśli tak, z czego jest on znany?
Pam Jezus rozumiał wartość mentoringu oraz uczniostwa w służbie. Naśladowanie Jego modelu służby oznacza, że nie boimy się szkolić nowych przywódców i inwestować we wzrost nowych wierzących. Czy twój kościół czyni coś w zakresie mentoringu i uczniostwa? Czy członkowie są zaangażowani w tego rodzaju działalność?
Komentarze