Czy powinniśmy traktować klęski żywiołowe, jako "dopust boży"? W środowiskach religijnych, z jednej strony możemy czasami zauważyć niepokój, który jest związany z wydarzeniami czasów końca. Z drugiej strony wielu ludzi po prostu odpycha te wydarzenia na bok i próbuje je zastąpić bardziej pilnymi sprawami. Punktem kulminacyjnym przewidywanych „wydarzeń czasów końca” jest siedem ostatnich plag. Opis serii dramatycznych nieszczęść doprowadza czytelników Apokalipsy do drugiego przyjście Jezusa. Plagi są wynikiem tego, co Jan opisuje jako zakończenie Bożego gniewu (Ap 15,1) – który prawdopodobnie powstał wskutek tego co grzech zrobił naszej planecie i jej mieszkańcom. Pan Jezus powiedział jednak do swoich uczniów, „Niech się nie trwoży serce wasze” (Jn 14,1).
Kolejny epizod przedstawiony w Apokalipsie rozpoczyna się znowu od sceny w świątyni. Ta scena nie tylko zapowiada treść następnego fragmentu księgi, ale także daje nam wskazówki które są potrzebne aby zrozumieć ten fragment. Na pierwszy rzut oka jesteśmy w tym samym miejscu co w poprzedniej wstępnej scenie dotyczącej świątyni – widzimy „otwartą świątynię Namiotu Świadectwa” (15,5). Warto zwrócić uwagę nie tylko na podobieństwa pomiędzy 11,19 i 15,5 ale również na różnice. W Ap 15 jest wspomniany Namiot Świadectwa (marturiu) a nie jak w Ap 11 została ukazana Skrzynia Przymierza (diathekes). Jakie to ma znaczenie? Chociaż wciąż jesteśmy w Miejscu Najświętszym świątyni, to jednak tym razem Boża obecność koncentruje się na świadectwie (martyr) a nie na przymierzu jak było to wyeksponowane w poprzedniej scenie ze świątynią. Głos męczenników, którzy znajdują się pod ołtarzem w piątej pieczęci (Ap 6,10-11) nie został stłumiony. Są oni nadal zauważani przez niebo. Wciąż wołają oni, „Jak długo?” Właśnie na to pytanie zostanie im udzielona odpowiedź, „Teraz!” Sala tronowa w niebie jest otwarta i Pan Bóg reaguje na świadectwo swoich wiernych świadków na ziemi.
Pan Bóg wysyła siedmiu aniołów z siedmioma plagami. Warto zauważyć, że Apokalipsa posiada strukturę chiastyczną – która ma kształt piramidy z wierzchołkiem, który stanowią rozdziały 12-14. Po jednej stronie piramidy mamy siedem trąb (rozdziały 8-11) a po drugiej stronie mamy siedem plag (15,5 – 18,24). Zarówno trąby jak i plagi są obsłużone przez siedmiu aniołów, którzy przychodzą z nieba na ziemię. Zarówno trąby jak i plagi stanowią Bożą odpowiedź na wolanie dusz, które leżą pod ołtarzem – „Jak długo Panie?” Pan Bóg słyszy i odpowiada na to pytanie w swoim czasie, a nie w naszym. Warto zwrócić uwagę na relacje pomiędzy trąbami i plagami
| Siedem Trąb | Siedem Plag | |
| 8,7 | Ziemia | 16,2 |
| 8,8 | Morze zamienia się w krew | 16,3 |
| 8,10 | Rzeki i źródła wód | 16,4 |
| 8,12 | Słońce, księżyc, gwiazdy; słońce | 16,8-9 |
| 9,1-11 | Ciemność | 16,10-11 |
| 9,14-21 | Rzeka Eufrates | 16,12-16 |
| 11,15 | Głośne głosy – nadchodzi królestwo Wykonało się | 16,17-21 |
Pierwsze pięć plag posiada starotestamentowe korzenie, które łączą je z plagami jakie Pan Bóg zesłał na Egipt. Boża ingerencja doprowadziła do wyzwolenia ludu Bożego z niewoli. Dwie ostatnie plagi mają również starotestamentowe korzenie. Tym razem łączą się one z historią upadku Babilonu, co z kolei umożliwiło ludowi Bożemu, który żył na wygnaniu powrót do Ziemi Obiecanej. Plagi zostają wylane, jako kara, na tych, którzy zniewolili i trzymali lud Boży w niewoli. Plagi niszczą i karzą tych, którzy przeciwstawiają się Panu Bogu. Ostateczna bitwa pozwoli zrozumieć i poznać, kto jest prawdziwym Bogiem. Nigdy już nie będzie więźniów ani niewolników. Plagi doprowadzają nas do samego końca.
Trzeba również zwrócić uwagę na różnice, jakie są pomiędzy trąbami i plagami. Skutki trąbienia dotyczą tylko ułamka, jednej/trzeciej ziemi w przeciwieństwie do plag, które pokryją całą ziemię. Trąby dostarczają ostrzeżenia dla ludzi, którzy mogą się nawrócić i pokutować. Plagi nie są ostrzeżeniem, ale karą. Wskutek ostrzeżeń ogłoszonych przez trąby niektórzy nawrócą się do Boga. Wskutek kary, którą niosą ze sobą plagi, „mieszkańcy ziemi” przeklinają Boga nieba i nie pokutują. (Ap 16:11).
Niektórzy ludzie nie czują się wygodnie z koncepcją Bożego gniewu. Wydaje się, że koncepcja ta nie pasuje do naszej koncepcji kochającego Zbawiciela. Musimy jednak pamiętać, że Pan Jezus również okazał gniew przy oczyszczaniu świątyni w czasie swojej misji na ziemi. On również oczyści ziemię okazując swój „gniew”. Gniew Boży jest zarówno w Starym i w Nowym Testamencie przedstawiony, jako kara, która została obiecana tym, którzy łamią warunki przymierza. Boży gniew pojawia się w odpowiedzi na niewierność w relacjach z Bogiem. Ta niewierność jest symbolizowana przez cudzołóstwo, wszeteczeństwo i prostytucję, która często połączona jest z pijaństwem.
Złote czasze, które początkowo zawierały kadzidło modlitw ludu Bożego teraz służą w innym celu: przenoszą wino gniewu Bożego. „Siedem plag” czasami jest określanych, jako siedem czar.
W Apokalipsie świątynia w niebie została opisana, jako pomieszczenie wypełnione chwałą Bożą. Świątynia jest zabezpieczona chwałą Bożą i nikt nie może do niej wejść. Mieszkańcy nieba zwracają się teraz w stronę ziemi, gdzie odbędzie się konfrontacja pomiędzy fałszywą trójcą i Prawdziwą Trójcą.
Czy plagi mają formę literalną czy symboliczną? Musimy pamiętać, że plagi dotyczą przyszłości, dlatego nasza dyskusja na ich temat musi być pokorna i z dużą dozą ostrożności. Nie będziemy potrafili odpowiedzieć na to pytanie z całą pewnością, aż dopiero wtedy, gdy będą one miały miejsce. Jakakolwiek będzie odpowiedź na to pytanie, opis plag jest straszny. Zostaną one zastosowane, jako wyrażenie sprawiedliwości w świecie, w którym niesprawiedliwość wydaje się być normą.
Według jednej z zasad interpretacyjnych Apokalipsy, o której mówiliśmy wcześniej, to co było literalne i lokalne w Starym Testamencie, staje się duchowe i globalne w Nowym Testamencie. Możemy więc spodziewać się, że plagi o[pisane w Apokalipsie powinny być rozumiane jako wydarzenia duchowe o zasięgu globalnym. Nie tylko są one straszne, ale ich zasięg jest ogromny. Wydaje mim się, że w niektórych przypadkach interpretacja literalna byłaby „łatwiejsza” do przyjęcia niż duchowa czy symboliczna.
Jeżeli siedem, które służą do wyrażenia „całego gniewu Boga” interpretujemy w sposób symboliczny, to nie oznacza to, że nie posiadają one fizycznych cech. Sen faraona na temat siedmiu chudych krów, które pożarły siedem tłustych krów i siedmiu suchych kłosów, które pożarły siedem zdrowych kłosów, oznaczał coś więcej niż tylko siedem krów i siedem kłosów. Symbolizowały one siedem lat głodu w Egipcie i poza Egiptem (Rdz 41,1-32). Fakt, że coś jest symboliczne wcale nie oznacza, że jest tylko teoretyczne i abstrakcyjne. Często symbole i duchowa rzeczywistość wskazują na coś większego niż tylko literalna perspektywa.
Plagi przedstawione w Apokalipsie posiadają starotestamentowe korzenie. W Egipcie było dziesięć plag w Apokalipsie mamy siedem plag. Pierwsze trzy plagi w Egipcie spadły na Egipcjan jak również na lud Boży. Siedem ostatnich plag spadło tylko na Egipcjan, ale nie na lud Boży. W Apokalipsie lud Boży był dręczony, prześladowany i zabijany przez cały okres ery chrześcijańskiej. Kiedy nadejdzie Boży sąd ostateczny, lud Boży będzie uwolniony, a ci, którzy sprzeciwiali się Bogu otrzymają to, na co zasłużyli.
Pierwsza plaga
Ci, którzy otrzymają znak bestii, otrzymają również bolesny „znak” lub ranę. W ten sposób rana jest bezpośrednio związana ze znakiem i wskazuje na to, że otrzymanie znaku bestii, jest to naprawdę bolesne. Pierwsza plaga opisana w Ap 16,2 posiada swoje korzenie w szóstej pladze wylanej na Egipt (Wj 9,10-11). W Egipcie magowie, którzy imitowali pierwsze dwie plagi, w czasie szóstej plagi nie mogli nawet stanąć przed Mojżeszem, ponieważ byli pokryci pękającymi wrzodami.
Duchowe znaczenie tej plagi ma również starotestamentowe korzenie. Przekleństwo dotyka tych, którzy złamali przemierzę z Bogiem. Według Pwt 28,27 „Dotknie cię Pan wrzodem egipskim, guzami odbytnicy, świerzbem i liszajem, z których nie będziesz mógł się wyleczyć.” W czasie pierwszej plagi role się zmieniły. Ci, którzy uciskali lud Boży są obecnie uciskani. To, co chroniło wrogów Boga, teraz pokazuje brak zdolności ochrony.
Druga i trzecia plaga
Możemy połączyć obie plagi razem ponieważ są one bardzo podobne. Druga plaga zamienia morze w krew, a plaga trzecia zamienia rzeki i źródła wód w krew. Morze w Apokalipsie symbolizuje ludzi na ziemi. Te dwie plagi pokrywają się z pierwszą plagą, która spadla na Egipt – rzeka Nil zamieniła się w krew. Globalny skutek tych dwóch plag w Apokalipsie został osiągnięty, ponieważ objęły one swoim zasięgiem morze, rzeki i źródła wód. Wraz drugą i trzecią plagą w Apokalipsie źródło życia, dla tych, którzy odrzucili Boga, stało się źródłem śmierci. Świeża woda, która reprezentuje życie duchowe, jest obecnie również niezdatna do picia. Wersety 5-7 wyjaśniają, dlaczego Pan Bóg daje krew do picia. Mamy tutaj również wskazówkę, jak można rozumieć te plagi szerzej: Bóg daje ludziom to, o co prosili. Teraz jednak widzą to, o co prosili w prawdziwym świetle. Podobnie jak Izrael, który domagał się mięsa na pustyni i Pan Bóg dał im tak wiele przepiórek, że „wychodziły im przez nozdrza”. Pan Bóg daje złym ludziom dokładnie to, czego pragnęli. Chcieli pić krew, dlatego Pan Bóg dał im krew. Wszystko zamieniło się w krew!
W Ap 16:5 poznajemy głos anioła, który był odpowiedzialny za wodę. Faktycznie nic nie wiemy na temat tego anioła oprócz tego, że jest odpowiedzialny za wodę, – która teraz została zamieniona w krew. Jego przesłanie zawiera kilka ważnych stwierdzeń. Pan Bóg jest określony, jako „sprawiedliwy” w swoim sądzie. Pan Bóg uczynił rzecz sprawiedliwą zamieniając wodę w krew. Ludzie, którzy tak długo czekali na sprawiedliwość w końcu się doczekali. Boży akt nie ma znamion rewanżu. Anioł nazywa Tego, który jest – Świętym, a także tym, „który jest i który był”. Poznaliśmy już to określenie wcześniej w Ap 1,4.8. Ograniczenie czasu do przeszłości i teraźniejszości wskazuje na to, że przyszłość jest właśnie teraz.
Dlaczego plagi są sprawiedliwe? Powód jest oczywisty (16,6) – ci którzy dostali krew do picia są tymi, którzy przelewali krew ludu Bożego i proroków. Ci, którzy zabijali mieczem, zginą od miecza. Ci, którzy domagali się krwi, teraz otrzymali krew. Ponieważ krew świętych została rozlana, teraz druga i trzecia plaga zamienia wszystkie płyny w krew. W 16,7 Jan pisze, że słyszał jak ołtarz mówił i potwierdzał, że Pan Bóg jest sprawiedliwy w swoich sądach. Ołtarz przywodzi na myśl powtarzające się odniesienie do piątej pieczęci i do tych, których dusze były pod ołtarzem i którzy domagali się sprawiedliwości. Większość z nas może odwołać się do takiego czasu, gdy wydawało się nam, że Pan Bóg powinien dokonać sądu, w pewien określony sposób i w określonym czasie, ale tego nie zrobił. Ołtarz zgadza się obecnie, że Pan Bóg jest sprawiedliwy w swoim osądzie. Dobra nowina musi być teraz potwierdzona, chociaż rzeczywistość nie wyglądała dobrze z naszej ludzkiej, ograniczonej perspektywy.
Czwarta Plaga.
Czwarta plaga przedstawiona w Ap 16,8-9 dotyczy słonecznego żaru. W literalnym opisie scenariusz wygląda następująco, brak wody (która została zamieniona w krew) spowodował suszę, która jest obecnie zaostrzona przez palce żarem słońce. Spaleni żarem ludzie tracą przytomność, mamy tutaj aluzję do Dn 3,19-25 kiedy Szadrach Meszachi Abednego byli wrzuceni do ognistego pieca, który był siedmiokrotnie więcej rozgrzany. Zamiast spalić hebrajskich mężczyzn, ci, którzy wrzucali ich do pieca zostali spaleni. Mężowie Boży spacerowali w piecu ognistym, nie byli poparzeni i byli w towarzystwie Syna Bożego! Ludzie w Egipcie czcili wodę i boga Nilu, którym był faraon, czcili także słońce. W ciągu wieków wielu ludzi czciło słońce. Słońce jest źródłem energii i życia na ziemi, jednak oddawanie czci stworzeniu zamiast Stwórcy, zmienia kierunek oddawania czci. Słońce, które wydawało się podtrzymywać życie teraz powoduje, że życie staje się udręką. Ludzie zamiast zwrócić się do Boga zaczęli go przeklinać. Uznali, że Bóg jest odpowiedzialny za plagi ale nie chcieli pokutować i odmówili oddawania jemu czci. Kiedy nadejdzie dzień Sądu Ostatecznego ludzie będą wyraźnie spolaryzowani, jedni będą gorącymi zwolennikami Boga inni będą Jego gorącymi przeciwnikami. Podobnie jak w księdze Ezechiela 7-9 gdzie jest opisane jak Izrael oddawał cześć słońcu odwrócony tyłem do świątynie Boga, widzimy, że słońce, które czcili kiedyś jest teraz tak mocne, że ludzie nie mogą się przed nim ukryć, ono ich pali. Prosili o słońce (czcili dzień słońca) i teraz otrzymują je w obfitości.
Piąta Plaga
Piąta plaga jest opisana w Ap 16,10-11. Wersety te pokazują, że królestwo bestii pogrążyło się ciemnościach. Ta plaga zaczyna się w zupełnie inny sposób. Zamiast zostać wylana na ludzi, którzy są przeciwnikami Boga, plaga ta zostaje wylana na tron bestii. Smok dał bestii wychodzącej z morza moc, jego tron i wielką władzę. Bestia posiadała 10 koron i 10 rogów, teraz jest pogrążona w ciemnościach. Fałszywa trójca traci swoją moc. W czasie czwartej plagi słońce nadmiernie pali, teraz w czasie piątej plagi słońce całkowicie znika. Ta plaga jest podobna do dziesiątej plagi w Egipcie. (Wj 10,21-23). Tak jak jasność reprezentuje Jezusa i jego lud oraz prawdę, ciemność reprezentuje Szatana, jego ludzi i jego zwiedzenia. W Egipcie po pladze ciemności, faraon zgodził się, aby Mojżesz wyprowadził ludzi, aby ci mogli oddać chwałę Bogu. Jednak w czasie piątej plagi w Apokalipsie, ludzie przeklinali Boga i nie pokutowali.
Skoro wrzody spowodowane pierwszą plagą wciąż jeszcze dokuczały ludziom, którzy sprzeciwiali się Bogu, to być może świadczy to o tym, że plagi dzieją się w stosunkowo krótkim czasie i nakładają się na siebie, przynajmniej w odniesieniu do ich skutków.
Szósta Plaga
Dwie ostatnie plagi posiadają bogatszy opis i sięgają swoimi korzeniami upadku Babilonu, i nie łączą się z plagami, które spadły na Egipt. Szósta plaga została opisana w Ap 16,12-16. To właśnie w tym opisie pojawia się słynne określenie „Bitwa Armageddon”. Rzeka Eufrates kieruje naszą uwagę na Babilon. Była ona źródłem życia dla Babilonu podobnie jak rzeka Nil dla Egiptu. To źródło życia nie przepływało obok Babilonu ale przez Babilon. Szósta plaga jest lekcją historii dla ludu Bożego. Kiedy Izraelici wciąż byli w niewoli, a świątynia była zburzona i Jerozolima była w gruzach, wydawało się, że Babilon będzie panował na zawsze. Jednak historia zmieniła się w ciągu jednej nocy (Dn 5).
Szósta trąba w Ap 9,13-21 dostarcza nam kilku wskazówek na temat rzeki Eufrates. Ponadto w Ap 17 mamy kilka dodatkowych informacji. Dowiadujemy się, że prostytutka siedzi nad wieloma wodami. Owe wody to ludy, narody pokolenia i języki – jest to reprezentacja całego świata, został tutaj przedstawiony globalny obraz.
Zasada, według które to, co jest literalne i lokalne staje się symboliczne i globalne w odniesieniu do szóstej plagi zdaje się podkreślać, że bitwa nie będzie miała militarnego charakteru, ale będzie to bitwa o serca i umysły ludzi. Wsparcie, jakie ludzie dają Babilonowi ”wyschnie” Ludzie przestaną wspierać Babilon. Być może niektórzy myślą, „To się nigdy nie stanie!” Tak właśnie myślał Baltazar kiedy Babilon w czasach Starego Testamentu upadł w ciągu jednej nocy.
Królowie od Wschodu, są symbolizowani przez Cyrusa i są opisani w Iz 41,2; 46,11, reprezentują tych którzy przychodzą od Boga. Cyrus stał się symbolem mesjasza, który uwolni lud Boży. Przychodzenie ze Wschodu w Apokalipsie reprezentuje przychodzenie od Boga. Duchowe znaczenie jest takie, że Pan Jezus przychodzi!
Następnie dowiadujemy się, że z ust fałszywej trójcy – smoka, bestii z morza, która jest teraz nazwana po prostu „bestią; oraz bestii z ziemi, która jest obecnie nazywana „fałszywym prorokiem” wychodzą żaby. Żaby zostały określone, jako demoniczne duchy, które wykonują znaki, które mają na celu stworzyć koalicję i zebrać ludzi do walki przeciwko Bogu. Ta bitwa nazywana jest Armageddon. Trzy żaby które wychodzą z ust fałszywego proroka tworzą paralelę do trzech aniołów z rozdziału 14. Żaby również nawiązują do drugiej plagi w Egipcie. Magowie faraona potrafili imitować tę plagę, w ten sposób zwiedli faraona, który uwierzył, że magowie mogą uczynić wszystko to, co uczynił Jahwe przez Mojżesza. Żaby były ostatnią rzeczą, którą potrafili podrobić magowie. Wydaje się, że w Apokalipsie jest to również ostatnie zwiedzenie. Ciekawe jest to, że owe żaby kopiują poselstwo trzech aniołów, które ma na celu przywołać ludzi aby wrócili się do Pana Boga.
W Ap 16,15 znajduje się ciekawy przerywnik, który stanowią słowa samego Jezusa „Oto przychodzę jak złodziej; błogosławiony ten, który czuwa i pilnuje szat swoich, aby nie chodzić nago i aby nie widziano sromoty jego.” W Nowym Testamencie wiele razy pojawia się metafora „złodzieja w nocy”. (Ap 3,3; Mt 24,42-44; Lk 12,35-46; 2Pi 3,10-12; 1Tes 5,1-6).
Szósta plaga kończy się Bitwą Armageddon. Wydaje się, że królowie ziemi, jeszcze raz padli ofiarą zwiedzenia Szatana. Nazwa Armageddon pojawia się tylko jeden raz w Biblii i jest to właśnie Ap 16, 16. Jest kilka propozycji interpretacji tej nazwy. (1) twierdza Megiddo w północnym Izraelu (Sdz 5,19-21; 2Krl 9,27; 2Krl 23,29-30). (2) Rozgrywka na Górze Carmel (1Krl 18). (3) Bitwa o Jerozolimę – w Za 12 wrogowie Jerozolimy są zniszczeni w Za 12,11 Megiddo jest utożsamione z Jerozolimą. Musimy bardzo ostrożnie próbować identyfikować to wydarzenie, ponieważ odnosi się ono do przyszłości. Mamy tutaj zastosowaną symboliczną metaforykę. Pojawia się wyraźnie konfrontacja pomiędzy dobrem i złem, pomiędzy Szatanem i Bogiem. Mieszkańcy ziemi są również zaangażowani w tę bitwę. W 1Krl 18 Pan Bóg sprowadza ogień na ziemię. Tutaj ogień prawdopodobnie zostanie sprowadzony przez Fałszywego Proroka (Ap 13) który zwiedzie wielu. Możemy przy okazji zobaczyć w tej pladze przypomnienie o powrocie Chrystusa, oraz wezwanie skierowane do Laodycei: „Nie śpij i bądź ubrana!”
Siódma Plaga
Plaga siódma jest opisana w Ap 16,17-21 - błyskawice, grzmoty, trzęsienie ziemi, grad. Ostatnia plaga przedstawia upadek Babilonu, tak jak Jerycho upadło podczas ostatniego dźwięku trąby. Czy siódma plaga jest dobrą czy złą nowiną? Dla ludzi, którzy wołają „Jak długo?” oznacza, że nadszedł koniec. Sprawiedliwość została wymierzona. Głos od tronu oznajmia „Stało się!” co przypomina słowa Pana Jezusa na krzyżu (Jn 19,30). Nie mamy wątpliwości, że głos ten pochodzi od Boga. Poselstwo wychodzi ze świątyni, która jest w niebie. Znaki w świecie przyrody, które pojawiają się przy opisie tej plagi, towarzyszyły teofanii Boga na Synaju, a także pojawiły się w czasie ukrzyżowania Pana Jezusa. Babilon rozpada się na trzy części. Duchowe znaczenie tej sceny jest takie, że fałszywa trójca została „rozklejona” i nigdy już nie będzie działać razem! Miasta wszystkich narodów upadną. Pojawia się wielki grad, który występuje również w innych miejscach Biblii: w Egipcie w czasie drugiej plagi oraz w księdze Jozuego 10, gdzie została opisana bitwa, w której pojawił się grad.
Wydaje się, że w takim totalnym zniszczeniu wrogowie Boga powinni uznać że Bóg jest prawdziwym Bogiem i że fałszywa trójca jest fałszywa. Niestety reakcja ludzi jest inna, „I spadły z nieba na ludzi ogromne centnarowe kawały gradu; a ludzie bluźnili Bogu z powodu plagi gradu, gdyż plaga ta była bardzo wielka.” (16,21).
Skutki siedmiu trąb dotknęły jedną trzecią ziemi, kara wskazywała na sąd i zachęcała do pokuty. W przypadku siedmiu plag, skutki dotykają całą ziemię. Kara również wskazuje na sąd, jednak zamiast pokuty, panuje ciągły bunt. Zatwardzeni w swoim oporze, wrogowie Boga postanawiają raczej walczyć z Bogiem niż wstąpić do Bożego królestwa. Chociaż Chrystus umarł za każdego z nich, to jednak nie zmusza ich do przyłączenia się do niego. Nie chce ich również trzymać w niewoli. Wrogowie Boga są zdecydowani, aby trwać w sowim uprze do samego końca.
DO PRZEMYŚLENIA
Co mogą nam powiedzieć krótkie migawki z „Namiotu Świadectwa”, na temat tego co będzie się działo w Apokalipsie 15-16?
Idea Bożego gniewu jest przedstawiona zarówno w Starym jak i Nowym Testamencie jednak wielu ludzi nie akceptuje obrazu rozgniewanego Boga, który ich zdaniem powinien być miłością. W jaki sposób pogodzić obie te idee? Jak moglibyśmy opisać Boży „gniew”?
Jakie dowody możemy wskazać na – dosłowną – symboliczną interpretację plag? Jaki cel ma Pan Bóg zsyłając plagi, wskutek których nikt nie pokutuje? W jaki sposób to wydarzenie jest zbieżne z reakcją faraona na działanie Pana Boga? W historii faraona jest powiedziane, że faraon zatwardził swoje serce, ale także, że Pan Bóg zatwardził jego serce.
Ropiejące rany są przekleństwem wynikającym ze złamania przymierza (Pwt 28:27). Jak sądzisz, dlaczego istnieje takie opóźnienie między złamaniem przymierza a spełnieniem klątwy?
Woda jest źródłem życia, ale staje się źródłem śmierci dla przeciwników Boga. Słońce, które jest kolejnym źródłem życia pali ogniem. Następnie tron bestii pogrąża się w ciemnościach. W czasie plag egipskich bogowie czczeni przez Egipcjan byli przedstawieni jak gdyby byli na łasce jedynego prawdziwego Boga. Na jakich rzeczach polegamy dzisiaj, zamiast na Bogu? Na jakich rzeczach polega nasza kultura oraz potężne instytucje ludzkie (rządy, korporacje, organizacje)?
Kiedy słyszymy, jak Jezus mówi, że powróci jak „złodziej w nocy”, co przychodzi nam na myśl? Co można zrobić, aby upewnić się, że Jego przyjście będzie radością, a nie wstrząsem?
Które z możliwych interpretacji Armagedonu wydaje ci się najbardziej prawdopodobne? Co ta interpretacja ma nam do powiedzenia na temat tego, jak powinniśmy teraz żyć?
Co się stanie, gdy Bóg oświadczy: „Wykonało się!”? Jakie są konsekwencje naszych obecnych inwestycji w naszym życiu?
Co może oznaczać polecenie „Wyjdź z Babilonu” gdy nadal mieszkamy tutaj na ziemi?
Czy możemy być świadomi, że Babilon rzeczywiście upadnie i czy potrafimy zachować ten fakt w naszej „roboczej pamięci”, abyśmy nie stali się ofiarą kuszących zwierzeń Babilonu?
Komentarze