Zapieczętowany lud Boży
Czy Pan Bóg ma określoną liczbę ludzi, którą pragnie zbawić?
Zanim zajmiemy się liczbą 144 000 i przedyskutujemy czy jest to liczba dosłowna czy symboliczna warto zwrócić uwagę, dzięki czemu grupa ta mogła „ostać się” w Dniu Pana. Rozdział 6 kończy się pytaniem: “nastał ów wielki dzień ich gniewu, i któż się może ostać?” W rozdziale 7 pojawia się czterech aniołów, którzy stoją na czterech krańcach ziemi i powstrzymują cztery wiatry ziemi. Wiatry symbolizują niszczycielską siłę i są Bożymi reprezentantami (Jr 23,19-20). Aniołowie Boga kontrolują cały świat i zapobiegają jego samozagładzie. Wiatry, które reprezentują konflikty są powstrzymywane, dopóki święci nie zostaną zapieczętowani. Czas "wiatrów" można zsynchronizować z plagami opisanymi w rozdziale 16. Przy wyjściu z niewoli egipskiej na drzwiach izraelskich domów został uczyniony znak krwią baranka, aby oszczędzić życie ludzi, gdy anioł śmieci „przechodził” przez Egipt. To nie jest jedyne miejsce w Starym Testamencie gdzie zostało przedstawione znakowanie ludu Bożego. Ezechiel również opisał wizję, której zobaczył znakowania ludu Bożego na czołach. (Ez 9,1-11).
W historiach przedstawionych w Starym Testamencie owe znaki, czy pieczęcie miały zawsze wymiar fizyczny - literalny. Jednym z kluczy do interpretacji Apokalipsy jest zasada, że to, co było literalne w Starym Testamencie stało się duchowe w Nowym Testamencie. Ta zmiana łączyła się z wypełnieniem misji przez Pana Jezusa. Zamiast fizycznych znaków, czy pieczęci, które były w Starym Testamencie umiejscawiane na czołach, możemy się spodziewać, że w Nowym Testamencie będziemy mieli do czynienia z duchowymi znakami i pieczęciami. Co w Nowym Testamencie pełni rolę pieczęci lub znaku dla naśladowców Boga? Paweł w liście do Efezjan 1,13 wspomina, że „zostaliśmy zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym”. Co prawda widzialny znak na czole danej osoby były łatwiejszy do zidentyfikowania niż próbowanie ocenić czy Duch Święty jest w danej osobie! Uświadomienie sobie tej trudności powinno nas nieco powstrzymywać przed zbyt szybkim ocenianiem czy dana osoba posiada Ducha Bożego. Zamiast tego powinniśmy raczej prosić Pana Boga, aby nas zapieczętował, zamiast robić znaki na innych!
Adwentyści tradycyjnie utożsamiają pieczęć z czwartym przykazaniem. Kiedy czytamy Nowy Testament to zauważyć możemy jak bardzo Duch Święty jest zaangażowany w pieczętowanie ludu Bożego. Możemy zauważyć, że Duch Święty daje nam depozyt. Duch Święty odgrywa integralną rolę w Nowym Przymierzu, wpisując prawo w nasze umysły i serca. Fakt, że prawo jest wpisane w mój umysł, i pieczęć Boża jest położona na mój umysł może świadczyć, że oba te elementy są ze sobą powiązane.
Rozdział 7 funkcjonuje jako literacki przerywnik pomiędzy szóstą i siódmą pieczęcią. Podobna struktura będzie widoczna w rozdziale opisującym trąby, gdzie przerywnik również pojawia się pomiędzy 6 i 7 trąbą i przedstawia dwóch świadków Boga.
Czy liczba 144000 jest symboliczna dosłowna?
Wielu czytelników Apokalipsy pyta czy 144 000 jest literalną grupą lub czy jest liczbą symboliczną, która określa większy zbiór ludzi? Wydaje mi się, że z wielu powodów ta druga koncepcja jest poprawna. Warto zwrócić uwagę na kilka elementów.
Po pierwsze, dlaczego interpretować tę liczbę dosłownie w księdze, która jest wypełniona symbolami? Liczba 144 000 pojawia się tylko w Apokalipsie.
Po drugie, Jan nie "zobaczył" 144 000, lecz zgodnie z wersetem 4 jedynie „usłyszał” tę liczbę. Jest to literacka technika, którą kilka razy stosuje Jan w Apokalipsie: Apostoł „słyszy” a następnie „widzi”. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że to dotyczy różnych rzeczy jednak Jan stosuję ten literacki zabieg, aby pokazać podwójny symbolizm dla jednej rzeczy.
Po trzecie, co odróżnia jedno plemię od drugiego? Co powoduje, że dana osoba jest w danym plemieniu? Bardzo niewiele wiemy na temat niektórych plemion. Precyzyjne liczby z każdego plemienia są zbyt dokładne, aby pasowały do literalnej grupy.
Po czwarte, lista plemion. W Biblii mamy cztery rożne listy 12. plemion Izraela. Żadna z nich nie jest taka sama. Która lista jest poprawna? Jeśli liczba jest dosłowna, to również wielkość narodu żydowskiego należy potraktować dosłownie, jak również ich plemienne powiązania.
Po piąte, ludzie ci powinni, być dziewicami, skoro później w rozdziale 14 czytamy, że nie "skalali się z kobietami".
Po szóste, dziesięć północnych plemion Izraela już dziś nie istnieje, a zatem te plemienne rozróżnienia straciły swoje znaczenie. Po niewoli asyryjskiej i babilońskiej podział na plemiona zniknął. Na tej liście brakuje dwóch pierwotnych plemion: Efraima i Dana. Oba plemiona stały się ośrodkami bałwochwalstwa i sprowadziły na siebie wyrok Boga w postaci najazdów państw, które były wokół nich. Aby zachować liczbę dwanaście dodano do ich grona Józefa i jego syna Manassesa.
Po siódme, dzięki misji Pana Jezusa to, co było dosłowne stało się symboliczne a to, co było lokalne stało się globalne.
Liczba 144 000 symbolizuje lud Boży ze wszystkich okresów historii, zgrupowanych w formacji wojskowej, gotowych do wejścia do królestwa. Warto porównać cechy charakterystyczne 144 000 z grupą, którą Jan zobaczył – „tłum, którego nikt nie mógł zliczyć”. To jest ta sama grupa ludzi. Wielki tłum stoi przed tronem i przed Barankiem, co wskazuje, że 144 000 nie stanowią elitarnej grupy, która stoi bliżej Chrystusa niż „wielki tłum”. Co ciekawe nie byli to tylko Żydzi! Zapieczętowany lud Boży tworzą ludzie z każdej narodowości, grupy językowej i położenia geograficznego na ziemi. Podobnie jak dusze po otwarciu piątej pieczęci, są oni ubrani na biało. Jeżeli jest to ta sama grupa to mamy tutaj piękny obraz ludzi, którzy spoczywają w swoich grobach, jednak w przenośni są przedstawieni jak gdyby już byli z Chrystusem. Jeżeli ta grupa obejmuje więcej niż tylko dusze pod ołtarzem, oznacza to, że ci, którzy są zapieczętowani przez Boga podążają za Barankiem przez wiarę i są już uważani za obywateli Nieba.
Mamy tutaj bardzo interesującą zmianę w języku. W ewangeliach Pan Jezus jest przedstawiony, jako Dobry Pasterz, za którym podążają owce. Jednak w Apokalipsie ta metaforyka jest odwrócona. Mamy teraz lud Boży, który idzie za Barankiem gdziekolwiek on prowadzi. Apokalipsa umożliwia spojrzenie na rzeczywistość z innej perspektywy. Zwycięstwo Baranka oraz zbawienie, jakie przygotował dla swoich naśladowców jest teraz tematem ich uwielbiania.
Uwielbienie, jakie słyszymy z ust wielkiego tłumu jest podobne do uwielbienia, jakie słyszymy w sali tronowej w Ap 5 kiedy Baranek dołączył do Ojca na tronie. Bardzo wyraźnie widać, kim jest Pan Bóg i co myślą o Nim istoty, które On stworzył. Rzeczy wyglądają nieco inaczej, gdy spojrzymy na nie z niebiańskiej perspektywy. Lepiej spojrzeć na rzeczy, które dzieją się w naszym życiu z niebiańskiej perspektywy i pójść za Barankiem niż spoglądać na naszą rzeczywistość z perspektywy tego świata.
Ap 14,1-5 wyraźnie pokazuje nam, że zbawieni znajdują się w niebie z Barankiem i są przed tronem i przed czterema istotami i przed 24.starcami. Ich „nowa pieśń” wskazuje na nowe doświadczenie zbawienia w niebie. Symboliczne znaczenie „dziewic” oznacza wierność Bogu w oczekiwaniu na skonsumowanie małżeństwa w przeciwieństwie do bałwochwalczego cudzołóstwa. Pierwsze owoce symbolizują początek żniwa. W ich ustach nie znaleziono kłamstwa w przeciwieństwie do smoka i dwóch bestii. Są oni „bez skazy”, ponieważ „wyprali szaty swoje, i wybielili je we krwi Baranka” (7,14). Ogólne podsumowanie grupy 144 000 znajduje się w Ap 14,4 - „Podążają oni za Barankiem, dokądkolwiek idzie”. Wytrwali w czasie ucisku i pozostali wierni i lojalni Chrystusowi bez względu na to, co się działo. Tak było w całej historii i tak będzie do końca.
Jan nie potrafił odpowiedzieć na pytanie jednego ze starców, który zapytał o tożsamość grupy 144 000, więc starzec wyjaśnił: “To są ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku”. Właśnie to zdanie, nadaje grupie 144 000 tożsamość czasu końca. Co to jest czas „wielkiego ucisku”? Czy jest to wyjątkowy czas w historii? Czy jest to doświadczenie wspólne dla całego ludu Bożego lub czy jest ono rożne dla każdej osoby?
Wzmianka Pana Jezusa na temat wielkiego ucisku w Mt 24 wydaje się odnosić do ucisku, który miał miejsce po upadku Jerozolimy, ale czy dotyczy także okresu Średniowiecza? Czy dotyczy ucisku w czasie końca? A może obu razem? Ten ucisk jest zdefiniowany, jako "wielki ucisk". Tak czy inaczej, lud Boży przeżywa doświadczenie podobne do doświadczenia Jezusa Chrystusa. Całkowicie ufali oni Barankowi i mają białe szaty dzięki przelanej przez Niego krwi. Teraz korzystają z błogosławieństwa wspólnoty z Bogiem co zostało wyrażone w języku, który zapowiada wydarzenia opisane w rozdziałach 21-22, kiedy ziemia będzie stworzona na nowo.
Zazwyczaj wyobrażałem sobie, że wieli ucisk jest połączony z czasem wielkich kłopotów, o którym wspominał Pan Jezus, że będzie czas takiego ucisku, jakiego jeszcze nie było. Z pewnością większość chrześcijan przeszło przez jakiś ucisk. Przez jaki wielki ucisk mogą przejść chrześcijanie? Jakie jest największe zmaganie i wyzwanie przed jakim stajemy? Czy nie jest to zmaganie o wiarę i łączność z naszym Niebiańskim Ojcem, podobnie jak w przypadku Pana Jezusa na krzyżu, kiedy wołał ”Boże mój! Boże mój! Dlaczego mnie opuściłeś?” Czy może to być czas, w którym wydaje się nam, że zostaliśmy opuszczeni i zostawieni samym sobie? Dlatego być może 144 000 przechodzi przez doświadczenie samotności. Być może te dwie rzeczy: ucisk i samotność idą w parze. Życie na tej grzesznej i zranionej planecie jest formą ucisku. Kiedy przechodzisz przez coś tak okropnego, że być może nawet musisz oddać swoje życie, pamiętaj, że Pan Bóg nie zapomniał o tobie. On nie zapomniał o twoim zmaganiu, o wie, przez co przechodzisz!
Siódma pieczęć
Po przedstawieniu grupy 144 000 uwaga czytelnika jest zwrócona na siódmą pieczęć. Siódma pieczęć jest przedstawiona w jednym krótkim wersecie na początku rozdziału ósmego: w Niebie trwa milczenie przez pół godziny. Co może oznaczać ten krótki opis? Czy czas, który jest tutaj wspomniany ma wymiar dosłowny czy symboliczny – czy należy go rozpatrywać w wymiarze proroczym, czy oznacza po prostu krótki okres?
Należy pamiętać, że wraz z otwarciem 7. pieczęci zwój może zostać otworzony. Jeżeli jest tam zapis wyjaśniający, kto odziedziczy życie lub obraz Bożego planu zbawienia, to milczenie jest być może oczekiwaniem na ogłoszenie jego zawartości i odczytaniem imion tych, którzy będą królować z Chrystusem.
Niektórzy twierdzą, że niebo jest w milczeniu, ponieważ opustoszało, gdy Chrystus wrócił na ziemię po raz wtóry, co łączy się z szóstą pieczęcią. Inni łączą ciszę z modlitwami świętych lub z ogłoszeniem przez Boga wyroku sądów, które zostaną przedstawione przy pomocy siedmiu trąb. Jan nie „widzi” ani nie „słyszy” niczego, gdy otwarta została siódma pieczęć. Co może znaczyć wyrażenie „przez pół godziny”? Nie mamy żadnego podobnego odniesienia do Starego Testamentu. To stwierdzenie pozostawia nas jedynie w obszarze spekulacji. Niektórzy twierdzą, że owe pół godziny to okres jednego tygodnia w proroczej rachubie czasu. Czy jeden tydzień może być paralelą do tygodnia stworzenia, kiedy Pan Bóg na nowo stworzy ziemię? Nie wiem!
DO PRZEMYŚLENIA
Jeżeli 144,000 stanowią grupę zapieczętowaną Duchem Świętym, jak możesz się przekonać czy jesteś zapieczętowany czy nie? (Zob. owoc Ducha w Ga 5).
Czy ma to jakieś znaczenie, że grupa ta ma wymiar dosłowny lub figuratywny? Czy kiedykolwiek mieliście nadzieję, że możecie być częścią tej grupy?
Co może oznaczać teraz w twoim życiu pójście za Barankiem gdziekolwiek idzie?
Komentarze