EPA/Ettore Ferrari
Historia kultu świętych - kanonizacja
„Początki kultu świętych sięgają już IV wieku po Chr.. Chrześcijaństwo utraciło wówczas wiele z czystej nauki Kościoła czasów apostolskich; wkroczyło na bezdroża tradycji i uległo silnemu wpływowi pogańskiego otoczenia. Prześladowania rzymskie i wkradający się do Kościoła fanatyzm wytworzyły ideę męczeństwa i dały impuls do rozwinięcia się kultu męczenników, który wkrótce przekształcił się w katolicki kult świętych. Były to czasy trudne i niebezpieczne, czasy wzmożonego synkretyzmu religijnego, rozwijającej się ascezy i nowej orientacji dogmatyczno-liturgicznej. Zapoczątkowany wówczas kult świętych ulegał dalszej ewolucji, przybierając najróżnorodniejsze formy w dziejach historii, aż wreszcie otrzymał postać obecną. (...) A więc nie Bóg, nie Chrystus, nie apostołowie, lecz lud był twórcą kultu świętych. Mówiąc o znaczeniu, nadawanym przez Kościół katolicki świętym, rozumie się, że w świetle Słowa Bożego wszelki tego rodzaju kult jest całkowicie zbędny i bezużyteczny. Modlitwy zanoszone do istot ludzkich, płonące ku ich czci na ołtarzach świece, odprawiane msze i składane ofiary są pozbawione w oczach Bożych wartości. Syn Boży nie potrzebuje w swym orędowniczym dziele asysty kanonizowanych w Rzymie świętych. Pomoc taka jest zbyteczna. Pismo święte stwierdza całkowitą możność rozstrzygania przez Chrystusa problemów zbawienia: „...mocen jest całkowicie zbawić tych, którzy przed Bogiem stawają za jego pośrednictwem. Bo żyje i może wstawiać się za nimi.” /Hebr. 7, 25/
Czyż można wątpić w wstawienniczą moc Chrystusa i kwestionować Jego wyłączne orędownictwo, uciekając się do usług stworzonych przez ludzi świętych? ...” (Jan Grodzicki, Kościół dogmatów i tradycji”, Wyd. „Znaki Czasu”, str.222.
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii: „ Kanonizacja – (łac. canonizatio ogłoszenie świętym) to oficjalne uznanie przez Stolicę Apostolską świętości lub przez zatwierdzenie przez Święty Synod w Kościele prawosławnym danej zmarłej osoby z racji osiągnięcia przez nią doskonałości moralnej w stopniu heroicznym lub uznanie jej za męczennika. Poprzez akt kanonizacji, papież uznaje ją za osobę godną kultu publicznego w Kościele powszechnym i wpisania jej do katalogu świętych. (...) Początkowo kult świętych rozwijał się w sposób spontaniczny. (...) Kanonizacje przeprowadzane w formie translacji w gestii lokalnych biskupów aż do kończ XII wieku. (...) W XI wieku wzrasta liczba kanonizacji z udziałem papieży, ale dopiero w 1146 roku Eugeniusz III, przy okazji kanonizacji cesarza Henryka II (z, 1024), zastrzegł prawo kanonizacji wyłącznie dla papieży. Roszczenia te potwierdził Aleksander III w roku 1172 oraz IV sobór Laterański (1215). (...) Kanonizacja jako kult w Kościele sformułowana została w 1234 roku, a ramy prawne spisano w 1625 i 1632 roku.”.
Komentarze