Dandenong Polsko-Australijski Kościół Adwentystów Dnia Siódmego

Wersja dźwiękowa:

Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 września 2011 r.

w sprawie ustanowienia roku 2012  Rokiem księdza Piotra Skargi

„Która jest pierwsza i zasłużeńsza Matka, jak Ojczyzna, która jest gniazdem wszystkich i powinowactw waszych i komorą dóbr waszych wszystkich. (...) Oną miłując, sami siebie miłujecie” – ksiądz Piotr Skarga.

W czterechsetną rocznicę śmierci Piotra Skargi, który dzielnie, słowem i czynem, zabiegał o szacunek dla Ojczyzny i lepszy byt dla rodaków. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, w uznaniu Jego zasług, postanawia oddać hołd Piotrowi Skardze.

Piotr Skarga, właściwie Piotr Powęski (1536-1612), był pisarzem, teologiem, jezuitą i kaznodzieją. Posiadał wielki talent krasomówczy, potrafił zdobyć posłuch wśród ludzi wszystkich stanów, słuchali go nawet królowie. Zapisał się na kartach historii jako czołowy polski przedstawiciel kontrreformacji, filantrop oraz Ten, który w trosce o Ojczyznę miał odwagę nazwać po imieniu największe polskie przywary. Nawoływał do zmian postaw rządzących, do reform, by nie doprowadzić Rzeczypospolitej do upadku.

Zdolności pisarskie Piotra Skargi oraz Jego kunszt zostały docenione przez innych artystów. Dzieło hagiograficzne „Żywoty świętych” Adam Mickiewicz nazwał najpoetyczniejszym ze wszystkich, które w języku polskim kiedykolwiek były napisane, a wizerunek Skargi proroka utrwalił Jan Matejko w znanym obrazie „Kazanie Skargi”.

Poza działalnością pisarską i kaznodziejską Piotr Skarga zajmował się wszechstronną  działalnością filantropijną, zakładając m.in. Bractwo Miłosierdzia, Bank Pobożny i Skrzynkę św. Mikołaja.

Sejm  Rzeczypospolitej Polskiej przekonany o szczególnym znaczeniu dorobku Skargi jako jednego z najwybitniejszych polskich twórców  epoki renesansu, ogłasza rok 2012  Rokiem księdza Piotra Skargi.

                                                                                       Marszałek Sejmu  G. Schetyna

Oprócz ks. Piotra Skargi – zaistnieli Józef Ignacy Kraszewski i Janusz Korczak.

Jedynie uchwała dotycząca Janusza Korczaka została przyjęta jednogłośnie. Przeciwko Uchwale dotyczącej ks. Piotra Skargi głosował tylko jeden poseł z Łodzi, John Godson.... czytaj więcej......

W uchwale posłowie podkreślają, że w rocznicę śmierci kapłana, który „dzielnie słowem i czynem, zabiegał  o szacunek dla Ojczyzny i lepszy byt dla rodaków. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, w uznaniu Jego zasług, postanawia oddać hołd Piotrowi Skardze”. „ Posiadał wielki talent krasomówczy, potrafił zdobyć posłuch wśród ludzi wszystkich stanów, słuchali go nawet królowie. Zapisał się na kartach historii jako czołowy polski przedstawiciel kontrreformacji, filantrop oraz Ten, który w trosce o Ojczyznę miał odwagę nazwać po imieniu największe polskie przywary. Nawoływał do zmian postaw rządzących, do reform, by nie doprowadzić Rzeczypospolitej do upadku” – brzmi fragment sejmowej uchwały.

W komentarzu Kazimierza Bema w „Rzeczypospolitej” czytamy, że Piotr Skarga w „ 1612 roku osobiście interweniował u króla, by skazanego za przerwanie procesji Bożego Ciała Franco de Franco (kalwinistę) spotkała surowa kara. Nieszczęśnikowi wyrwano język, poćwiartowano ciało i powieszono je na pręgierzu. Kilka dni później w Wilnie doszło do pogromu antyprotestanckiego; zabito pastora, spalono nasz kościół i bibliotekę. Ksiądz Skarga skutecznie interweniował, by sprawców zamieszek nie spotkała  żadna kara”.

Stowarzyszenie Unum Principium, jeden z promotorów ogłoszenia roku 2012 Rokiem ks. Piotra Skargi, spiera się w tej sprawie z polskimi luteranami, którzy przyjęcie sejmowej uchwały o uhonorowaniu  renesansowego kaznodziei przyjęli z zaniepokojeniem.

W uchwale podjętej podczas obrad Synodu Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Warszawie (14-16 października br.) wyrażono zaniepokojenie: „Ks. Piotr Skarga był postacią publiczną, propaństwową. Bardzo dyskusyjne jest jednak jego wyobrażenie państwa – całkowicie niepasujące do współczesnej rzeczywistości”. Zdaniem Synodu trudno określić, jakie wartości miałyby upamiętniać obchody tego roku. „ Trudno uznać za usprawiedliwione niektóre decyzje i działania ks. Skargi w odniesieniu do polityki wyznaniowej i polityki państwa. Ks. Skarga stanowczo opowiadał się za państwem jednowyznaniowym i wszelkie powodzenie naszego kraju widział w konsekwentnym realizowaniu tej idei, sprzecznej z polityką jagiellońską, w świecie której się wychował”.

Za życia ks. Piotra Skargi w Polsce była różnorodność wyznaniowa, reformacja odnosiła sukcesy... sławnym się stał „Akt konfederacji warszawskiej” – co bardzo się nie podobało ks. Skardze. A oto co o Konfederacji warszawskiej i jej skutkach w wikipedii: „  Konfederacja warszawska sprawiła, że XVI-wieczna Polska zyskała w Europie miano „azylu heretyków”, a u dzisiejszych badaczy „państwa bez stosów”. W kraju znajdowali schronienie wyznawcy sekt protestanckich, uciekających przed wyrokami katolickich sądów duchownych i trybunałów inkwizycyjnych, a także ludzie nienależący do żadnego wyznania i nieuznający żadnej organizacji kościelnej.

Pozawyznaniowa działalność obcych przybyszów, np. jako wykładowców, pisarzy czy typografów, w znacznym stopniu przyczyniła się do rozwoju kultury polskiego odrodzenia.” Znajdujemy tam również informację, że tekst konfederacji warszawskiej został wpisany na listę UNESCO  Pamięć Świata

Czytamy tam: „A iż w Rzeczypospolitej naszej jest różnorodność niamała z strony krześcijańskiej, zabiegając temu, aby się z tej przyczyny między ludźmi rozruchy jakie szkodliwe nie wszczęły, które po inszych królestwach jaśnie widziemy, obiecujemy to sobie spólnie za nas i za potomki nasze na wieczne czasy pod obowiązkiem przysięgi pod wiarą, czcią i sumieniem naszym, iż którzy jestechmy różni w wierze, pokój między sobą zachować, a dla różnej wiary i odmiany w Kościelech krwie nie przelewać ani się penować odsądzaniem majętności, poczciwością, więzieniem i wywołaniem i zwierzchności żadnej ani urzędowi do takowego progresu żadnym sposobem nie pomagać i owszem, gdzie by ją kto przelewać chciał, z tej przyczyny zastawiać się o to wszyscy będziem powinni, chocby też za pretekstem dekretu albo za postępkiem jakim sądowym kto to czynić chciał.” 

Jakże inne były Kazania Sejmowe ks. Piotra Skargi – szczególnie kazanie nr 4: „O trzeciej chorobie Rzeczypospolitej, która jest naruszenie religijej katolickiej przez zarazę heretycką”.