Dandenong Polsko-Australijski Kościół Adwentystów Dnia Siódmego

Wersja dżwiękowa:

Świat się zmienia, ludzie się przemieszczają po globie ziemskim szukając lepszego i spokojniejszego miejsca do życia. Australia staje się coraz bardziej kolorowa, wymieszana ludnościowo, przybywają ludzie z różnych zakątków świata, jedni legalnie inni na łodziach i tak tworzy się nowa społeczność.

Nasz kościół podlega również przemianom, coraz częściej gościmy wśród nas ludzi innych ras, języków, nawet religii – wszyscy poszukują Boga i przyjaciół.

W pierwszej części nabożeństwa, czyli w tzw. Szkole Sobotniej wystąpiło małżeństwo pochodzące z Etiopii i zaśpiewali pieśń opartą na jednym z Psalmów.

Było to oryginalne, bo zaśpiewali w jakimś swoim narzeczu i słuchacze mogli rozróżnić tylko 2 słowa – Jezus i Jeruzalem.

„Wszyscy przecież dzięki wierze w Jezusa Chrystusa jesteście dziećmi Bożymi. Wy zatem, którzy w Chrystusie zostaliście ochrzczeni, przyodzialiście się w Chrystusa.

Nie ma już Żyda ani Greka, nie ma niewolnika ani wolnego, nie ma mężczyzny ani kobiety, ponieważ wszyscy jesteście jedno w Chrystusie Jezusie.” Do Galatów 3, 26-28.  

Podziękowanie

Przez kilka miesięcy przebywała między nami Kasia Wieczorek, a przed odjazdem otrzymała od zboru i wielu członków kościoła Dandenong dar serca dla jej chorej córeczki.

Oto list dziękczynny od Katarzyny i Pawła Wieczorków:

„Drodzy bracia i siostry, pragniemy wam serdecznie podziękować za udzielone nam wsparcie finansowe. Dzięki niemu czynności dnia codziennego stały się dla naszej córki dużym ułatwieniem. Bardzo cieszymy się, że możemy patrzeć na to jak lepiej sobie radzi. Poprzez waszą pomoc mogliśmy kupić Dorotce niezbędny sprzęt rehabilitacyjny. Nabyliśmy następujące rzeczy: maszynę brajlowską, telefon komórkowy z oprogramowaniem mówiącym, białą laskę, składaną i sztywną oraz okulary. Resztę środków przeznaczyliśmy na kontynuację leczenia naszej córki.

Jesteśmy wam bardzo wdzięczni. Załączamy kilka zdjęć i dokumentów związanych z wydatkami.”

A teraz coś miłego,  alfabetem Braila -napisała sama Dorotka:

„Chciałam serdecznie podziękować za podarowane mi pieniążki .Fundusze te były potrzebne, gdyż zachorowałam. Wykryto u mnie Zespół Dandy – Walkera. Część pieniędzy zostało przekazane na lekarzy, leczenie i leki. Pomoce jakie kupiłam za resztę która została są mi wręcz niezbędne do nauki i normalnego funkcjonowania.

Bardzo cieszę się, że mogę np. zwyczajnie odrabiać lekcje przy pomocy maszyny brajlowskiej lub korzystać z mówiącego telefonu komórkowego, tak jak zdrowi rówieśnicy. W związku z tym, że mam nową białą laskę i od dawna chodzę na zajęcia orientacji przestrzennej zyskałam większą samodzielność. Po raz pierwszy miałam możliwość i odwagę sama, bez pomocy pójść do szkoły. Jeszcze raz szczerze dziękuję.”

Dorotko choć Ciebie nie znamy, ale kochamy i cieszymy się z poprawy Twojego samopoczucia. Będziemy myślami z Tobą, rośnij na chwałę Bogu.