Skip to english
Mr Horne's story from Dandenong Polish SDA Church on Vimeo
.
Rodney Horne opowiada o „Czarnej sobocie” ( 7 lutego 2009 r.) w Stanie Wiktoria.
Rodney jest członkiem polskiego kościoła adwentystycznego Dandenong, pełnił tu przez lata różne funkcje, a ostatnio jest kierownikiem młodzieży.
Po „Czarnej sobocie” spoglądamy na Rodney jako na wiernego chrześcijanina, człowieka który ma szerokie serce (organizował wyjazd grupy Fly and Build na Wyspy Salomona), zaangażowanego w życie zboru, dobrego męża i ojca, a zarazem odważnego i miłującego swych rodziców syna.
Po „Czarnej sobocie” syn Jonathan powiedział o ojcu (Rodney) – „Tato, Ty jesteś moim bohaterem”.
W sobotę 22 lutego obejrzeliśmy w kościele video z miejscowości Strathewen zdewastowanej pożarem, nasz reporter nagrał rozmowę z Rodney i jego ojcem, a później usłyszeliśmy opowiadanie Rodney o podróży po „ognistych” drogach.
Jak wszyscy dobrze wiemy, miało to miejsce 2 tygodnie temu. W dalszym ciągu mam bardzo wyraźne obrazy w pamięci tego co miało miejsce wtedy.
W piątek po południu mama do mnie zadzwoniła i powiedziała, wiemy że jutro będzie bardzo gorący dzień, straż pożarna nas ostrzega, że grozi nam wielkie ryzyko pożaru... temperatura może dojść do 47 st. C.
W sobotę rano pojechałem do kościoła na nabożeństwo, a zawsze myślałem sobie – co się może stać przy takim silnym wietrze i wysokiej temperaturze?
O godz. 3 po południu mama znów zadzwoniła do mnie. Powiedziała, że ponad wzgórzami Kinglike widzimy trochę dymu. Powiedziała też – jeżeli będziesz mógł przyjechać to przyjedź, jeżeli nie – to będziemy wiedzieli, że nie mogłeś.
Moi dwaj bracia Rajmund i Darren byli w drodze na farmę.
Normalnie potrzebuję ok. 50 minut, żeby dojechać do farmy rodziców. Farma znajduje się w Strathewen, ok. 40 km od centrum Melbourne.
Niestety w ciągu ostatnich 2 tygodni za mało było mówione o tej miejscowości Strathewen.
Zamiast dojechać tam w ciągu 50 minut, droga zajęła mi 3 godziny. Jakąkolwiek drogę bym wybrał, wszystkie były zablokowane przez policję.
Ponieważ znałem okolicę bardzo dobrze (tam się urodziłem i wychowałem), znalazłem jedną drogę żebym mógł dojechać do Strathewen. Gdy dojeżdżałem do Strathewen zauważyłem, że parki narodowe – Sugar Loaf i Kinglike – przestały istnieć, zostały zdewastowane przez ogień.
Droga była zasypana płonącymi patykami i gałęziami, jechałem tak przez ok. 1 km po tej „ognistej” drodze.
Byłem zdecydowany dojechać do farmy mimo wszystko.
Za jakieś ¾ kilometra nie byłem w stanie przejechać drogą, na której było coraz więcej płonących gałęzi i pni drzew.
Zdecydowałem się nie jechać drogą, ale przez pola i łąki – wszystkie słupki drewniane z ogrodzeń stały w płomieniach – przejechałem przez tę zaporę.
Obawiałem się, że samochód może się zapalić i wybuchnąć. Samochód ma centralne zamknięcia, kiedy wskakuję do samochodu drzwi automatycznie się zamykają.
Co kilkanaście metrów musiałem wyskakiwać z samochodu, żeby usunąć z drogi palące się kłody i... po którymś razie, „głupie drzwi” same się zatrzasnęły – samochód zamknięty, a ja jestem na zewnątrz.
Ogień szalał wokół mnie. Pomyślałem – jedyny sposób żeby się stąd wydostać, to znaleźć się w samochodzie.
Musiałem rozbić okno. Po kilku próbach udało mi się rozbić okno pasażera z boku samochodu. Wskoczyłem więc do samochodu, szybko przejechałem przez łąkę.
Podjeżdżając do zabudowań zauważyłem, że jedno z zabudowań stoi w ogniu. Ktoś wybiegł stamtąd i krzyknął – gdzie jedziesz? Powiedziałem, że muszę się dostać do drogi, do mojego domu. Usłyszałem – nie masz żadnej szansy!
Wydostałem się na drogę, która w dalszym ciągu była zawalona gałęziami, kłodami – utworzyła się ściana ognia wysokości ok. 1 metra.
Jechałem bokiem drogi... każdy dom obok którego przejeżdżałem – był spalony.
Dom moich sąsiadów był zupełnie spalony, a na drodze leżało płonące grube drzewo.
Jedyną szansą było przejechać przez sad owocowy. Kiedy mi się to udało, znów wyjechałem na drogę.
Wiedziałem, że jeżeli zatrzymam się – to spalą się opony albo zapali się samochód.
Kiedy wyjechałem na wzgórze, z którego widziałem Strathewen – ujrzałem to, co mogło być najgorszego. Zabudowania gospodarcze były spalone, a domu w ogóle nie widziałem.
Kiedy podjeżdżałem do farmy, podeszli moi bracia i pobiegliśmy do zbiornika-stawu z wodą, gdzie znajdowali się nasi rodzice... byli przytuleni do siebie... bratowa i dwoje dzieci – siedzieli w stawie.
Mój brat polewał rodziców wodą ze zbiornika z pompą. Ponieważ są oni w starszym wieku, nie udało się im wskoczyć do wody...
Zanim się to stało to opowiem, że rodzice moi stali w kuchni. Mój brat znajdował się przy stawie nabierając wodę do przewoźnej cysterny.
Niektórzy znają mojego brata Darren, który brał udział w grupie Fly and Build; jego żona i dzieci znajdowały się na zewnątrz. W pewnym momencie krzyknęła do Darren – widzę kulę ognia wpadającą w las sosnowy... krzyknął, łap dzieci i biegnijcie do zbiornika z wodą.
Darren natomiast wskoczył na 4 kołowy pojazd terenowy i podjechał szybko do domu... złapał rodziców... ojciec chciał jeszcze przesunąć samochód w inne miejsce.
Darren krzyknął, że nie ma czasu na to... wskakujcie tutaj. I gdy odjechali – dom w ciągu kilkudziesięciu sekundach został spalony.
Niestety, przyjechałem tam dopiero ok. 40 minut później – gorąco tego dnia było straszne.
Niewiele zostało z miejscowości Strathewen. Była to mała wioska, w której mieszkało ok. 190 osób, było ok. 70 domów – z tego przetrwało jedynie 5 domostw.
Znaleziono zmarłych 52 osoby. Jeszcze dzisiaj policja stara się zidentyfikować szczątki, gdyż ciała ludzkie zamieniły się w popiół, a może i wyparowały.
Rząd stanowy wysłał konsultantów, którzy stwierdzili, że wiatr dochodził nawet do ok. 400 st. C, a temperatura osiągała 800 st. C.
W jednej szopie mieliśmy motocykle i rowery oraz inną maszynerię – z motocykli nie pozostało nic, ocalała jedna kierownica – wszystko zostało doszczętnie spalone i stopione.
Słyszeliśmy wiele historii, które przeszywały nas dogłębnie. Pewna starsza kobieta wskoczyła do wanny z wodą – woda po prostu razem z nią się ugotowała.
Za nią był dom, w którym troje ludzi wskoczyło do „spa”, myśleli że tam będą bezpieczni ponieważ wanna była duża i pełna wody... zapadło się zadaszenie i zginęli wszyscy troje.
W czasie, gdy to wszystko się działo, mój brat nie zdając sobie sprawy, że nadlatuje wielka kula ognia – znajdował się na drodze próbując zagasić małe siedliska ognia. Miał traktor ze zbiornikiem wody i próbował zagasić płonące kępki trawy.
Temperatura momentalnie podniosła się tak wysoko, że musiał zeskoczyć z tego traktora i wskoczyć do stawka z wodą.
Nadeszła taka fala gorąca z silnym wiatrem, jedna kula ognia nadleciała w kierunku doliny, a na wzgórzu w odległości ok. 150 m. od posiadłości rodziców znajdował się bardzo ładny dom. Ta kula ognia osiągnęła cel w ciągu 10 sekund, uderzyła w dom – dom się zapalił i zginęło 6 osób.
Moja rodzina była szczęśliwa, że ocalała – mieliśmy szczęście, że przeżyliśmy.
Mój tato skomentował: „diabeł wyruszył żeby nas złapać, ale byliśmy pewni, że przeżyjemy bezpiecznie. Jedynie możemy dziękować Bogu, że przeżyliśmy tę całą tragedię”.
Rodney pokazał duże zdjęcie z gazety - w Strathewen las wysokich drzew i grubych na ok. 1 m średnicy – wszystkie zostały popalone, połamane – nikt nie chciał by więcej przez coś takiego przejść.
Na farmie mieliśmy kilka blaszanych szop, w jednej z nich były meble i biurowe metalowe szafy z szufladami, tak myślałem co się stało z blaszanymi ścianami?
Jedną z nie stopionych blach zobaczyłem kilkadziesiąt metrów od szopy – wiszącą na kikucie opalonego pnia drzewa – to może nam pokazać jaka była siła wiatru i ognia tego dnia.
Zapytałem Rodney co czuł i o czym myślał po pierwszym telefonie od mamy?
Rodney: Mama zadzwoniła, wiedziałem że będę musiał pojechać, może trzeba będzie w czymś pomóc, ale najpierw pojechałem w sobotę rano do kościoła - nie wierzyłem, że może coś stać się w ogóle, tym bardziej w sabat.
Jadąc do Strathewen wyobrażałeś sobie sytuację jaką możesz zastać?
Rodney: Kiedy wyruszyłem w drogę nie przypuszczałem ani na moment tego, co zastałem – przy pierwszej blokadzie na drodze, zobaczyłem olbrzymie tumany dymu. Wszystkie drogi zablokowane, wszędzie policja – dotarło wtedy do mnie, że jest to coś bardzo poważnego; bardzo niebezpieczna sytuacja.
Co myślisz o przyszłości farmy?
Rodney: Tam urodził się mój ojciec, ja się tam urodziłem i wychowałem – spędziłem tam 30 lat mego życia.
Z tą farmą związane są nasze rodzinne wspomnienia - dziadków, rodziców, moich braci, moje i naszych dzieci.
Będziemy chcieli zatrzymać tę farmę – było to miejsce spotkań rodzinnych, narodzin, różnych rocznic i uroczystości.
Spędziliśmy tam wiele szczęśliwych chwil – farma może być dla nas tym, co łączy rodzinę.
Spisał i opracował: Bogusław Kot
Black Saturday - Strathewen from Dandenong Polish SDA Church on Vimeo.
Horror of “Black Saturday”
Rodney Horne tells us about “Black Saturday” (7th July 2009) in the state of Victoria.
Rodney is a member of the polish Seventh Day Adventist church in Dandenong, he has performed many functions here and currently is the youth leader.
After the “Black Saturday” we look at Rodney as a faithful Christian, man who has got a large heart (he organised the Fly and Build team that went to Solomon Islands), engaged in the life of the church, good husband and father and a brave and loving son who loves his parents.
His son Jonathan said to his father (Rodney) – “Daddy, - You are my hero”.
On Saturday 22 February in our church we watched a video from the settlement of Stathewen devastated by the fire, our reporter filmed a conversation between Rodney and his father, after which we heard Rodney describe his journey on the “fiery” or burning roads.
As we all know, it happened two weeks ago. Still I have very clear vision of what has happened.
On Friday afternoon my mum called me and told me that they know that tomorrow is expected to be a very hot day, the fire fighters have warned that we are facing a great risk of fire… the temperature is expected to rise to 47 degrees.
Saturday morning I went to the church service, but thought to myself – what cold happen with such strong wind and high temperature?
About 3pm my mother called again. She said that above the hills at Kinglake they can see a bit of smoke. She also said – if you can come over than do, however if you don’t come – than we’ll know that you couldn’t.
My two brothers Raymond and Darren were on their way to the farm.
Normally I need about 50 minutes to drive to my parents’ farm. The farm is located in Strathewen, about 40 km from the centre of Melbourne.
Unfortunately in the last two weeks there wasn’t enough said about this town.
Instead of getting there in 50 minutes, it took me 3 hours. Whichever road I tried to take all were blocked by police.
Since I know that area very well (I was born and grew up there), I found one road on which I could get to Strathewen. As I was approaching Strathewen I noticed, that the national parks of Sugar Loaf and Kinglake have seised to exist, both were devastated by fire.
The road was covered by burning debris and branches, I drove for about 1 kilometre on this “fiery” road.
I was determined to get to the farm no matter what.
After about ¾ kilometres I wasn’t able to get through, there were too many burning branches and tree trunks on the road.
I have decided not to drive on the road but through the fields – all timber fence posts were burning and I drove straight through this barrier.
I was afraid that my car would start burning and explode. The car has central locking, so when I jump into the car the doors automatically lock.
Constantly I had to jump in and out of the car to move burning logs and … after few times the “stupid doors” locked themselves – the car was locked and I was on the outside.
The fire was raging all around me. I thought the only way to get out of there is to be inside the car.
I had to smash a window. After few attempts I managed to smash a passenger window on the side of the car. I jumped into the car and quickly drove through the field.
Approaching the buildings I noticed, that one of the buildings is burning. Someone ran out of there and called out – where are you going? I answered that I must reach a road, and get to my home. I heard a response – you have got no chance whatsoever of getting through!
I managed to reach the road, which was still covered by broken branches and tree trunks – a fire wall of about one meter was ahead of me.
I drove on the side of the road… every house I passed was … burned down.
My neighbours’ house was completely burned, on the road laid a thick burning tree.
The only chance was to drive through fruit orchard. When I managed that, I was able to once again drive on the road.
I knew that if I stop – my tyres will burn down and the car will catch on fire.
When I drove onto a hilltop, from which I could see Strathewen – I saw, what could not be worse? The sheds were burned, and I couldn’t see the house at all.
When I reached the farm, my brothers came up and we ran to the dam with the water, where our parents were… they were hugging each other… my sister in law and two children were sitting in the dam.
My brother was hosing parents with the water from a tank with pump. Since they are older, they didn’t manage to jump into the water…
But before that happened, I should tell you that my parents were in the kitchen. My brother was by the dam filling up a mobile water tank.
Some of you know my brother Darren, he took part in the Fly and Build; his wife and children were outside. Suddenly she called out – “Darren I can see a ball of fire in the pain forest…” he screamed for her to grab the kids and run to the dam.
Darren jumped onto a 4 wheeler bike and quickly rode to the house… grabbed his parents… father wanted to move a car to a different spot.
Darren shouted that there is no time for that… jump in here. And when they rode away, the house – in a matter of seconds completely burned down.
Unfortunately, I got there about 40 minutes later – that day was really hot.
Not much has remained of Strathewen. It was a small village, in which there lived about 190 people, and about 70 houses – form that only 5 homesteads remain.
They found 52 deceased people. Till today police is trying to identify the remains, the remains of bodies changed into ash and even possibly evaporated completely.
The government sent out experts who stated that the wind was possibly reaching up to 400 kilometres per hour and the temperature up to 800 degrees Celsius.
In one shed we had motorbikes and pushbikes as well as other machines – there remained nothing of the motorcycles, only one handle bars remained – everything else was completely burned and melted.
We have heard many stories, which shocked us completely. One older lady jumped into a bath filled with water – the water boiled with her in it.
Behind her was a house, in which three people jumped into a “spa”, they thought that they will be safe there since it was large and fully filled with water… the roof collapsed and all three had perished.
During the time when all this was happening, my other brother not realising that a huge ball of fire is approaching – was in the field putting out the spot fires. He was on a tractor with a water tank and was trying to put out burning grass.
The temperature rose so high that he had to jump off the tractor and jump into a water dam.
A wave of heat pushed by strong wind approached, a ball of fire flew in the direction of the valley, and on a hilltop about 150 meters from my parents’ farm stood a beautiful house. Ball of fire reached it in 10 seconds, it hit the house – the house burned down and 6 people perished in it.
My family was lucky, that we survived – we were fortunate that we survived.
My father commented it that way: “the devil set out to catch us, but we were sure that we will survive it. We can only thank God, that we have survived this tragedy.
Rodney showed us a large photo from a newspaper – at Strathewen a forest of tall trees and thick, about 1 metre in diameter – all were burned, broken – no one would ever want to live through something like that.
On the farm we have had few metal sheds, in one of them was stored furniture and metal office cabinets, I wondered what has happened with the metal?
One metal sheet which didn’t melt down I saw tens of meters away from the shed – hanging on a stump of a burned tree – this will show you the strength of the wind and fire on that day.
I asked Rodney what he felt and thought after the first telephone from his mother?
Rodney: Mother called, I knew I will have to go there, perhaps there will be a need to help with something, but first I went to the church Saturday morning – I didn’t believe that something like that could happen, especially on a Sabbath.
Driving to Strathewen could you imagine a situation you could be facing?
Rodney: When I began the journey I didn’t for a moment imagine what I saw – at the first road block, I saw huge columns of smoke. All roads were blocked, police was everywhere – that’s when I realised, that something very serious is happening, the situation was very dangerous.
What do you think about the future of the farm?
Rodney: My father was born there, I was born and grew up there – I spent 30 years of my life there.
In that farm are our family history and memories – grandparents, parents, my brothers, mine and our children.
We will want to hold on to the farm – this was a place for our family gatherings, births, various anniversaries and special occasions.
We spent many happy moments there – a farm can, to us, be something that joins the family.
Noted and edited by: Bogusław Kot
Translated by: J.Patryarcha
Comments